Seleccionar página

Maria do Ceo Abella Creativa

María do Ceo: voz celestial, ponte de culturas entre Galicia e Portugal

A día de hoxe, dicir María do Ceo é o mesmo que dicir fado. Considerada a sucesora de Amália Rodrigues por non poucos críticos, a súa é, con todo, unha traxectoria única na que se funde a melancolía do portugués coa dozura do galego.

Os seus excepcionais dotes vocais e o seu innata musicalidad fan dos concertos de María do Ceo experiencias fascinantes que mergullan á audiencia na paixón e a tenrura do fado tradicional, pero tamén na personalidade dunha artista singular.

Embaixadora da cultura galega en todo o mundo, a súa destacada carreira internacional está enraizada no fado como inspiración básica e mostra esa identidade cultural luso-galaica que María do Ceo representa, quizá, mellor que ninguén.

Nada na cidade portuguesa do Porto, respirou o fado desde o berce grazas ao seu pai, fadista afeccionado. Cando contaba dez anos, a súa familia trasladouse a Ourense e nesa cidade viviu desde entón. De nena escoitaba os discos de Amália Rodrigues que os seus pais traían de Portugal, pero ao residir en Galicia nunca tivo contacto cos círculos de fados de Lisboa. Así desenvolveu unha forma de cantar diferente, na que as dúas tradicións conflúen cunha asombrosa naturalidade.

Os seus inicios profesionais, en 1988, non foron sinxelos, pero servíronlle para rodarse e completar unha aprendizaxe valiosa. En 1995 funda o grupo Alfama e o éxito non tarda en chegar. Neses anos ten ocasión de cantar para personalidades como Xoán Paulo II e José Saramago, e o seu primeiro traballo discográfico, Cartas de amor, ve por fin a luz. Será o primeiro dunha longa e exitosa lista de gravacións que na actualidade supera a decena.

Xa no novo milenio, María do Ceo é convidada a cantar na homenaxe póstuma a Amália Rodrigues, cativando ao público coa súa actuación no Coliseo de Lisboa. Participa máis tarde no musical Alén do mar e encárgase de compor a banda sonora da película Anos despois, mentres continúa gravando con regularidade baixo o seu nome.

Nos últimos tempos realizou un disco de cancións infantís e participado na banda sonora da película Castelao. De chumbo a verba. Mantén ademais unha intensa actividade nos escenarios internacionais que a levou de Alemaña a Francia e de Suíza a Italia, Alxeria, Exipto, Uruguai, México e Arxentina.

En España e Portugal deu concertos en espazos tan emblemáticos como a Sacra Familia en Barcelona, o Santuario de Nosa Señora dá Barca en Muxía, Los Alcázares en Sevilla, a Igrexa dos Amantes en Toledo, o Teatro García Barbón en Vigo, o Teatro Colón na Coruña, o Teatro Falla en Cádiz, o Palacio da Bolsa no Porto, o Teatro Emperador en León, os Xardíns do Piquío en Santander e o Teatro da Luz en Madrid.